Wigilia

Już wzdy­chał na myśl o Bo­żym Na­ro­dze­niu
o tym jak na­praw­dę było
za­czął się mo­dlić do świę­tej re­wo­lu­cji w Be­tle­jem 
od któ­rej li­czy­my czas
kie­dy znów za­czął mer­dać pu­szy­sty ogon tra­dy­cji
wpro­si­ła się cho­in­ka za osiem­dzie­siąt zło­tych
ele­ganc­ko ubra­na
mla­ska­ły klu­ski z ma­kiem
kura po wi­gi­lii spie­szy­ła na ro­sół
po­tem mil­cze­nie więk­sze niż żal
i już na gwiazd­kę stu­pro­cen­to­wy sza­lik przy­tul­ny jak kot­ka
żeby się nie ubie­rać za cien­ko
i nie ka­słać za gru­bo
zdrzem­nął się na dwóch fo­te­lach

wy­da­wa­ło mu się że sło­wo cia­łem się sta­ło – i miesz­ka­ło poza nami
na­wet usły­szał że za oknem przy­szedł Pan Je­zus
pro­sty jak ko­ściół z jed­ną tyl­ko mal­wą
ob­dar­ty ze śnie­gu i pol­skich ko­lęd
za wcze­śnie za póź­no nie w porę

na­ci­snął dzwo­nek, dzwo­nek był nie­czyn­ny

                         Jan Twardowski